Bu çalışma, Batıya dönük Türk resminin önemli isimlerinden biri olan ressam, yazar, öğretim üyesi Adnan Turani’nin sanat eğitim anlayışının özeti olarak  temellendirdiği dokuz yol gösterici maddeyi tartışmaktadır. Turani, bu maddelerde, sanat öğrencisinin, olaylara kendi gerçekleri açısından bakması gerektiğini; hakim olan beğeni doğrultusunda değil, özgün bir tavırla hareket etmesi gerektiğini; kültürel kaygılar yerine kendi beğeni ve seçimlerini ön planda tutmaları gerektiğini; kendine özgü ve spontone olarak yeni fikirlerin peşinden gitmelerini; lirik ve yalın anlatımı önemsemelerini; konuyu kendi yorumlamaları doğrultusunda sonuçlandırmalarını; zaman içinde aynı konunun çeşitliliğini aramaları gerektiğini; sanatta ‘kendi kendini eğitme’ özelliğini  ön planda tutarak kendi başına denemenin önemini kavramaları gerektiğini; geleneğe karşı duran sanatçıların varlığını bilerek sürekli olarak yürekli bir şekilde çalışmak ve üretmenin önemini kavramalarını tavsiye etmektedir. Sanat eğitimcisinin, sanatçı adaylarını eğitirken, kişisel özelliklerini gözardı etmeksizin onları tutkulu bir çalışmaya yönlendirerek, içsel, özgün ifadelerini görselleştirmeleri yönünde cesaretlendirmelidir.

 Aynı zamanda Adnan Turani’nin öğrencisi olan yazar, hocasından edindiği kişisel gözlem ve deneyimlerini çeşitli yazarların da görüşlerine başvurarak biraraya getirirken, sanatçı olarak üstlendiği rolü, paylaşarak çoğaltmayı ilke edinen sıradışı bir sanatçı eğitimcisinin, eskimeyen görüşlerinin önemini vurgulamaktadır.